“Hajdemo, Muzo, iz ovoga kruga,
Iz lude vreve i huke i praske;
Željan sam lica bez laži i maske,
Željan sam pola, dubrava i luga.
Pogledaj, tamo, te kolibe gole,
Trošne i tamne kao magle zimne,
U njima žive duše gostoprimne —
Srca što griju, što trepte i vole…
Njihov je govor mome srcu lijek
I s njima tako proveo bih vijek,
Pa hrana bila samo crna kora.
Hajdemo, Muzo, iz te lude praske,
Željan sam lica bez laži i maske,
Željan sam tople riječi i zbora.”
~ Aleksa Šantić